De een is allergisch voor shampoo, de ander kan niet tegen die vreselijke kriebeltrui. Maar wat als je nu allergisch bent voor bepaalde voedingsstoffen, als je lichaam echt een reactie geeft op bepaald eten? Dan kun je dus voor de rest van je leven altijd verpakkingen gaan lezen, moet je overal je komst aankondigen en kun je nooit meer zomaar iets proeven, proberen of pakken. Je zult vanaf het moment dat je allergie geconstateerd is, voor altijd rekening moeten houden met je voeding.
Iemand uit mijn directe familie- en vriendenkring heeft een allergie voor koemelk, geitenmelk en varkensvlees. Gewoon thee drinken en kip eten zal wel je eerste reactie zijn. Maar bij deze allergieën komt veel meer kijken. Onder melk valt namelijk ook lactose, weipoeder, weiproducten, melkbestanddelen, melkpoeder en melkeiwitten. En die zitten stiekem in best wat producten verwerkt.
Een aantal typische situaties die ik in de loop van de tijd heb meegemaakt of die ze me heeft verteld:
- Na het stappen wat eten? Van de frietkraam mag ze enkel de frietjes hebben. Soms kan een bamischijf of kipburger ook voldoen, maar dat is in iedere cafetaria anders. En pizza? Ja daar zit kaas op en in het deeg is melk verwerkt, net als in de broodjes die je bij de shoarma of döner krijgt. Een nachtelijke maaltijd zit er dus zelden of nooit in.
- Wat warms tussen de middag? Veel verder als bepaalde varianten cup a soup komt ze niet. Een worstenbroodje is gemaakt van varkensvlees en in knakworstjes zit melk verwerkt.
- Uit eten. Vooraf aankondigen wat voor allergieën je hebt, en daardoor een zéér beperkt keuzemenu voorgeschoteld krijgen. En als de kok dan toch iets kleins over het hoofd heeft gezien, dan zit je weer minimaal 3 dagen met de gebakken peren.
- Ontbijten of lunchen. Een boterham met kaas en een glas melk, voor velen het standaard begin van de dag. Maar in brood zit melk verwerkt, en dus ontvangt de plaatselijke bakker wekelijks een bestelling van jou, waarin je vraagt om brood dat zonder melk bereidt wordt. Afbakbroodjes zijn ook nog een optie, maar dan wel die van de Aldi, want daar zit geen melk in. Zie jij jezelf al elke morgen 20 minuten eerder opstaan omdat je oven voor moet verwarmen en je broodjes afgebakken moeten worden?
- En wat dacht je van eten bij je vriendje? Zijn familie moet altijd zorgen dat er speciale producten in huis zijn, voor als de schoondochter toevallig langskomt of blijft slapen. Normaal kun je niet meegenieten van het toetje, aangezien pudding of ijs bereid is met melk. Willen ze je een keer verwennen, is er extra sorbetijs gehaald, blijkt daar nog melkeiwit in te zitten.
- Een toastje op een verjaardag? Spontaan van tafel pakken, smeren en lekker opeten zit er niet in. Eerst de verpakking uit de vuilnisbak halen en goed doorlezen. Want zit er melk verwerkt in de toastjes of stokbroodjes die op tafel staan? En de salades, wat zit daar in? Het ene merk mag je wel, het andere niet, en bij een derde varieert het per soort wat erin verwerkt zit. Lezen, rondvragen, checken en dubbelchecken, zo veel moeite voor één toastje, hoeveel zin heb je er dan nog in? Ik zou al snel zeggen 'laat maar'.
- Boodschappen doen. In de ene winkel hebben ze de soort broodjes die je mag, in de andere hebben ze schapenkaas, weer een ander heeft een uitgebreider vlees assortiment. Even naar de supermarkt om de hoek is dus niet voldoende. Voor een maaltijd moet je naar verschillende supermarkten, en voor specifieke producten zelfs naar speciaalzaken.
Nu is het bij diegene die ik ken nog niet zo extreem erg. Wanneer zij iets verkeerds eet dan krijgt ze dikke, rode ogen, uitslag op haar gezicht en jeuk. Niet fijn, maar er valt mee te leven en na een aantal dagen is ze weer de oude. Maar er zijn ook mensen bij wie een enkele aanraking al gelijk levensbedreigend is. Zij moeten altijd hun medicijnen bij zich hebben en nog meer op letten op wat ze wel of niet mogen. Zij kunnen echt geen enkel risico nemen.
Het gewone leven en eten wordt een stuk complexer door een voedselallergie. Ik vind het knap dat mensen er zo goed mee om kunnen gaan, ik heb hier echt respect voor. Ik moest er zelf niet aan denken om zoveel op mijn eten te letten. Maar ja deze mensen moeten wel, ze pakken er alleen zichzelf mee als ze het niet doen.
